Marokko
Algemene
landen informatie
Oppervlakte 458.730 km² ongeveer
29 miljoen inwoners Taal:
Arabisch en Frans
Telefoon toegansnummer 00212 Valuta:Dirham
BTW niet terugvorderbaar
Alcohol percentage 0,0% als u een
voertuig betuurd
24
februari 2004 Grote aardebeving in Noord Marokko
24
februari 2004 Grote aardebeving in Noord Marokko
Meer dan 800 doden bij
aardbeving in Marokko
Volgens de informatielijn
van de Marokkaanse overheid zijn er momenteel meer dan 800 doden alleen al in de
ziekenhuizen vastgesteld.
Tevens zijn er vanuit de kleinere dorpen vele meldingen binnen gekomen dat er
geen enkele hulp is aangekomen. Mensen zijn daar begraven buiten het zicht van
de overheid. Het daadwerkelijke aantal doden zal mogelijk veel hoger zijn.
Momenteel heeft Marokkaans persburo 571 als officieel doden aantal gepubliceerd.
Wilt
u een hulptransport naar het rampgebied organiseren neem dan contact met ons op!
Tel: 0521-536100
Heeft u belangstelling voor een
transport of wilt u andere informatie ? Tel: 0521-536100
Vul voor een vrijblijvende offerte ons Informatieformulier in!
Import
en douane regels voor hulpgoederen
Wat kan absoluut NIET
!!:
1.
Geen Alcohol
of alcohol houdende dranken
2.
Geen
vlees en vleeshoudende producten
3.
Geen zuivel en melkhoudende producten
4.
Geen vis en vishoudende producten
5.
Geen voeding waarbij bij de houdbaarheid een vraagteken kan worden
gezet, bijv. 03-08 kan niet meer vervoerd worden in augustus 2004. In het
algemeen kan gesteld worden dat voeding nog minstens 6 maanden na import
houdbaar moet zijn.
6.
Geen 2de hands koelkasten/vrieskisten dit i.v.m. de zeer
strenge wetten op het vervoer en de uitvoer van afvalstoffen in samenhang met de
CFK regels in Nederland en de Europese unie.
Verder kan bijna alles zonder problemen worden ingevoerd onder de volgende hoofdvoorwaarde:
Het
criterium is dat de goederen onder geen enkele voorwaarde gebruikt mogen worden
voor commerciële projecten of anderszins tot winst of verrijking mogen lijden.
Wij
hopen dat we met een transport van uw hulpgoederen op een positieve manier een
bijdrage kunnen leveren aan uw hulpverlening in Marokko
Geschiedenis van de
oudheid tot de 19de eeuw:
Van de geschiedenis
van Marokko, dat al vroeg door rondtrekkende volken bewoond geweest moet zijn,
is de komst van de Foeniciers en de Carthagers vanaf 1200 voor Christus het
eerste bekende feit. Zij bedreven handel aan de kust. In de laatste eeuwen voor
het begin van onze jaartelling werd het gebied dat toen de naam Mauretania (genoemd
naar de Mauri of Moren) had, door de lokale vorsten geregeerd. Bekendste vorst
uit die periode was Juba II (50 voor Christus - 23 na Christus). Na de dood van
zijn zoon Ptolemaeus werd het gebied onder de naam Mauretania Tingitana een
Romeinse provincie. Na het ineenstorten van het Romeinse Rijk in het Westen
heersten er enige tijd de Vandalen. Hierna werd het gebied door onafhankelijke
Berbers beheerst tot ca. 700, toen het land door de Arabieren werd veroverd en
overging naar de Islam. De Berbers bleven een belangrijke rol spelen, in het
midden van de 11de eeuw ontstonden er onder de Berbers sekten die de islam een
nieuwe strijdbaarheid gaven. Zo verrezen de Berberdynastie der Almoraviden
(1056-1147) en Almohaden (1147-1269). Marokko werd erg belangrijk en veroverde
tot twee keer toe Spanje. In 1269 kwamen de Almohaden definitief ten val. Spanje
werd prijsgegeven aan de christenen. Het Noord-Afrikaanse land werd verdeeld
onder drie nieuwe dynastieën. De Portugezen veroverden Ceuta in 1415, de
Spanjaarden in 1496 Melilla. Van de Europese handel op de Middellandse Zee
profiteerden de Marokkanen op hun eigen wijze (Barbarijse zeerovers).
Geschiedenis vanaf de 19de
eeuw:
In de 19e eeuw
veranderde de internationale positie van Marokko door de behoeften van het
Europese imperialisme. Na de verovering van Algerije door de Fransen (1830)
steunden de Marokkanen Abd el-Kader, wat uiteindelijk tot een oorlog leidde. Na
de Vrede van Tanger (1845) profiteerde Marokko nog een tijdlang van zijn
gunstige ligging. De internationale conferentie van Madrid (1880) regelde de
positie van het land. De mogendheden garandeerden Marokko en elkaar de
onafhankelijkheid van Marokko. In 1904 sloot Frankrijk met Engeland en Spanje
overeenkomsten over Marokko. Hierbij werd Marokko verdeeld in een internationale
zone Tanger, een Franse invloedssfeer en een Spaanse invloedssfeer.
Daarna ontstond de eerste Marokko-crisis (1905) en bezette Frankrijk, ondanks
verzet van de overige mogendheden, toch een gedeelte van het land. In 1908 werd
de heerser, sultan Abd al-Aziz, onttroond door zijn broer Mawlai Hafid, die
evenwel ook al spoedig met zijn landgenoten in conflict kwam. Vervolgens brak de
tweede Marokko-crisis (1911) uit. Het resultaat van de onderhandeling was, dat
Duitsland een Frans protectoraat over Marokko erkende. Mawlai Hafid trad af als
sultan. Zijn opvolger, Mawlai Joesoef, sloot de verdragen van 30 maart en 27
november 1912 met Frankrijk en Spanje. De overeenkomst van 1904 werd herzien:
Spanje behield de enclaves Ceuta en Melilla in het noorden en de enclave Ifni in
het zuiden wel, maar in verkleinde vorm. De eerste resident-generaal in het
protectoraat Marokko was generaal Lyautey, die erin slaagde het land in
betrekkelijk korte tijd rustig te krijgen. Franse troepen hielpen Spanje bij het
onderdrukken van de gewelddadige opstand van de bewoners van de Rif (1921-1926).
Lyautey werd in 1925 vervangen dooreen resident-generaal, die in feite volledig
de macht in handen kreeg, terwijl de sultan slechts in naam regeerde. In 1934
hadden zij geheel Marokko onder hun gezag gebracht. Snel daarna komen de eerste
nationalisten, die nog niet direct streefden naar onafhankelijkheid.
Geschiedenis vanaf
1939-1970:
In 1939 sloot
Marokko zich aan bij Frankrijk, in 1942 bij de beweging van de Vrije Fransen van
generaal De Gaulle. De nationalisten richtten in 1943 de Verenigde
Onafhankelijkheidspartij op, die volledige onafhankelijkheid voor Marokko eiste.
In 1944 werd een tweede onafhankelijkheidspartij, meer op het Westen georiënteerd,
opgericht, de PDI. Er volgde een periode van fel gewapend verzet van de
Marokkanen. In augustus 1955 kwam het Marokkaanse verzet vooral voor op het
platteland, waar talrijke slachtoffers vielen. Ibn Joesoef werd op 5 november
1955 opnieuw als sultan erkend. Op 2 maart 1956 volgde een Frans-Marokkaanse
verklaring dat het verdrag van 1912 was verouderd en dat de Franse regering de
onafhankelijkheid van Marokko erkende. Een Hoge Commissaris zou Frankrijk in de
nieuwe staat vertegenwoordigen. Op 12 november 1956 werd Marokko lid van de
Verenigde Naties, op 1 oktober 1958 van de Arabische Liga. Spanje erkende
vrijwel gelijktijdig met Frankrijk Marokko's onafhankelijkheid, terwijl het
bovendien afstand deed van zijn noordelijke bezittingen in Marokko. Het behield
echter steunpunten te Ceuta en Melilla. In dec. 1965 werd door de Verenigde
Naties een resolutie aangenomen volgens welke Spanje Ifni en Spaans Sahara moest
dekoloniseren. Ten aanzien van Ifni werd deze resolutie uitgevoerd. Op 30 juni
1969 werd Ifni officieel aan Marokko overgedragen. Sultan Mohammed ibn Joesoef,
die in 1957 de titel koning had aangenomen, stierf in 1961. Hij werd opgevolgd
door zijn zoon Mawlai Hassan, die als Hassan II de troon besteeg. In dec. 1962
werd bij referendum een nieuwe grondwet goedgekeurd en in mei 1963 werden de
eerste parlementsverkiezingen gehouden, waarbij de koningsgezinden wonnen. In
juni 1965 stelde Hassan de grondwet buiten werking en vormde een nieuwe regering
met zichzelf als premier, met als doel zijn plannen voor administratieve en
economische hervormingen door te voeren.
Geschiedenis vanaf 1970:
In augustus 1970
werd een nieuwe Wetgevende Vergadering gekozen, waarin opnieuw de
koningsgezinden een meerderheid kregen. Na een mislukte staatsgreep in juli 1971
delegeerde Hassan alle burgerlijke en militaire bevoegdheden aan generaal
Mohammed Oufkir. Op 16 augustus 1972 deden officieren van de luchtmacht een
greep naar de macht. Generaal Oufkir, die kort daarna zelfmoord pleegde, zou de
leiding hebben gehad. De koning besloot zijn bewind meer op legaliteit te
baseren en bood de oppositiepartijen ministersposten aan in het kabinet van zijn
zwager Achmed Osman.
In verband met het conflict over de Sahara deed de koning pogingen de politieke
partijen tot medewerking aan het systeem te bewegen. In maart 1979 werd een
nieuwe regering op brede basis onder leiding van Maati Bouabid gevormd. Verder
werd een Nationale Veiligheidsraad opgericht onder voorzitterschap van Osman,
waarin alle belangrijke politieke partijen zitting kregen om aan de situatie in
de Sahara het hoofd te bieden. De koning bleef echter verregaande bevoegdheden
behouden en de vervolging van politieke tegenstanders werd voortgezet.
De afschaffing van voedselsubsidies leidde begin 1981 tot drastische
prijsstijgingen en hevige sociale onrust. Massale stakingen liepen in juni 1981
uit op een bloedbad in Casablanca. Universiteiten werden gesloten en honderden
vakbondsleden en leden van de oppositiepartij werden gearresteerd.
Bij de parlementsverkiezingen in sept. 1984 behaalden de koningsgezinde partijen
en de RNI van Ahmed Osman een ruime meerderheid. Premier Karim Lamrani werd in
1986 vervangen door Azzedine Laraki. In jan. 1984 en dec. 1990 kwam het opnieuw
tot bloedige voedselrellen. Bij de laatste gelegenheid manifesteerden zich ook
islamitische fundamentalisten, die protesteerden tegen deelname van Marokkaanse
militairen (sinds september 1990) aan de internationale strijdmacht tegen Irak.
De Marokkaanse militairen werden echter niet ingezet bij de bevrijding van
Koeweit. In september 1992 werd een referendum gehouden over een nieuwe grondwet
met daarin enige hervormingen. Ondanks een boycot zou de opkomst 97% hebben
bedragen. Verkiezingen in juni 1993 leverden een groot succes op voor de
oppositie. In juli 1999 overlijdt koning Hassan II. Hij wordt opgevolgd door
zijn zoon koning Mohammed VI.
Marokko en het buitenland
vanaf 1970:
In januari 1970 werd
Mauritanië volledig door Marokko erkend en in juni van dat jaar werd er reeds
een samenwerkingsverdrag tussen beide landen getekend. Ten aanzien van het door
Marokko betwiste Spaans Sahara (zie Westelijk Sahara) werd op 14 november 1975
een akkoord bereikt, wellicht mede onder de druk die Hassan wist uit te oefenen
via een door hem georganiseerde 'vredesmars' door 350.000 Marokkanen naar dit
gebied. Het gebied is toen verdeeld tussen de twee kemphanen. Het voor een
zelfstandige Sahararepubliek strijdende Polisario begon toen een guerrillastrijd
tegen zowel Marokko als Mauritanië. Marokkaanse troepen trokken daarop dit deel
van het gebied binnen en het werd als veertigste provincie bij Marokko ingelijfd.
De kwestie van de erkenning van de door Polisario uitgeroepen Democratische
Arabische Republiek Sahara (DARS) leidde tot een breuk binnen de Organisatie van
Afrikaanse Eenheid. Marokko verbrak de betrekkingen met staten die tot erkenning
van de DARS overgingen. In maart 1993 riepen de Verenigde Naties unaniem Marokko
op voor het eind van het jaar het toegezegde referendum te houden over de
toekomst van het gebied.
Binnen de Arabische wereld speelt Marokko een prominente rol. Diverse malen was
koning Hassan gastheer van Arabische topconferenties. De verhouding met de EU
werd lange tijd beheerst door een conflict over visserijrechten voor de
Marokkaanse kust. Mede door ingrijpen van Hassan II kwam in oktober 1995 een
akkoord tot stand, waarbij gedeeltelijk aan de wensen van de Marokkaanse vissers
werd tegemoetgekomen.
Het reeds lang aangekondigde referendum over de toekomst van de bezette
Westelijke Sahara werd ook in 1996 weer uitgesteld.